Aylardır süren bombalamalar, sivillerin hedef alınması ve temel yaşam kaynaklarının bilinçli şekilde yok edilmesi, uluslararası hukuka göre soykırım tanımını karşılayan eylemler bütünüdür.
Seven, her gün bombalanan hastaneler, vurulan okullar, kesilen su hatları ve elektrik altyapısının sadece savaş değil, bilinçli bir yok etme stratejisinin parçası olduğunu belirtti. Bu tablo karşısında dünya, insanlık adına bir kez daha utanç verici bir sınavdan geçiyor. Sözde medeni dünyadan yükselen birkaç cılız ses dışında, gerçek anlamda hiçbir yaptırım uygulanmamış; hukuk işlemez hâle gelmiş, diplomasi ise susmuştur. Bazı ülkelerin sembolik yaptırımları, yalnızca kendi halklarını yatıştırmaya yönelik PR faaliyetleri olarak kalmıştır.
Türkiye başta olmak üzere, İslam dünyasının Gazze’ye yönelik yaklaşımının da genellikle sadece kınamalarla sınırlı kaldığını söyleyen Seven, bu durumun kabul edilemez olduğunu vurguladı. Ona göre bu mesele yalnızca bir dış politika meselesi değil; aynı zamanda inanç, onur ve insanlık meselesidir. Gazze’ye duyarsız kalan her siyasi duruş, yarın kendi halkının iradesine de ihanet etmeye adaydır.
Finans dünyasında kararlar alınırken bile sosyal adalet, insan ve toplumsal denge gözetilirken; küresel siyasetin omuzlarındaki sorumluluğun çok daha büyük olduğunu ifade eden Seven, sessiz kalmanın tarafsızlık olmadığını, aksine zalimin dilini konuşmak ve onun suçuna ortak olmak anlamına geldiğini belirtti.
Gazze’de bugün çocuklar açlıktan ölüyor, anneler enkaz altında evlatlarını arıyor. Bu tabloya “çatışma” demek, zalime merhamet göstermek anlamına gelir. Artık tüm dünya açıkça şunu söylemelidir: Gazze’de bir soykırım yaşanıyor. Ve bu soykırımı durdurmak, yalnızca Filistin halkına değil, insanlık ailesine karşı bir borçtur. Bu borcun ödemesi ise yalnızca yardım kampanyalarıyla değil; gerçek anlamda adaletin ve hukukun işletilmesiyle mümkündür.
